دلم نه عشق می خواهد نه دروغ های عاشقانه.

نه ادعا های بزرگ نه بزرگ های پر ادعا.

دلم یک فنجان قهوه داغ می خواهد و یک دوست.

یک دوست که بشود با او حرف زد و بعد پشیمان نشد.

خدایا همه از تو می خواهند( بدهی ) من از تو می خواهم (بگیری)

هرآنچه که تورا از من و عزیزانم می گیرد.

خدایا

کودکان گل فروش را می بینی.

مردان خانه به دوش.

بی غیرت های ناموس فروش.

بی ناموس های تن فروش.

پسران کلیه فروش.

انسان های آدم فروش.

زبان های عشق فروش.

همه را می بینی.

یک تکه از آسمان کلنگیت را میخواهم.

دیگر زمینت بوی انسانیت نمیدهد.

اینجا ایران است سرزمین من جایی که آزادگی فقط نام یک میدان است. خوشا به حال مسافر کهکشان میدان آزادی. چه آزادانه فریاد می زنند:آزادی آزادی.

شخصی را دیدم و از او پرسیدم آزادی کجاست گفت رد کردی آزادی قبل از انقلاب بود.

ترجیع می دهم در خیابان با کفشهایم راه بروم تا در مسجد بنشینم و به کفش هایم فکر کنم.

زیبا ترین حکمت دوست به یاد هم بودن است نه در کنار هم بودن.

اگر تمام گل ها را زیر پاهایت بریزم باز کم است .

می دانی چرا؟

چون پاهایت بو میدهد.